Karmaşık Sevgilim

Sana geldiğim ilk günden beri
gözlerinde son mevsimi yaşıyorum.
soğuksun.....
tenime değen her nefesinde
titriyor bedenim.
her titreyişle seni benliğime kazıyorum.

gözlerinde güneşler açıyor
lakin sana güvenemiyorum.
tam yüreğimi ellerine teslim edecekken;
yağmurlarının arasında kalıyorum.
çığlıklarım soğuk teninden
çaresizliğime yansıyor...
kimse duymuyor
bilmiyor....

neden sonra diniyor fırtınaların
öyle tuhafsın ki:
gökkuşağını insanlardan saklıyorsun.
belki onu da kaybetmişsindir karanlığında...
karanlığının kargaşasında kayboluyorum.
son mevsimimde dört mevsim yaşıyorum
üşüyorum
boğuluyorum
tek kurtuluşum yine sensin.
asi kentim.....
deli istanbul........

DAMLA